سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

1- «نزدیک است که یکی از شما –صحابیان من- مرا تکذیب کند!
حدیث مرا برایش نقل کنند
و او در حالی‌که تکیه بر جایگاه خویش کرده بگوید:
بین ما و شما، قرآن، کتاب خدا هست،
هر چه در آن حرام باشد، حرام می‌داریم
و هر چه حلال باشد، حلال‌ش خواهیم دانست!
(نه، این درست نیست)
بدانید آنچه پیامبر(ص) حرام کرده‌است مانند آن است که خدا حرام کرده باشد.»
به نقل از مسند احمد

2- «این احادیث (نقل‌های متعدد با مضمون حدیث بالا)
با تمام پیش‌گویی‌هایی که از پیامبر در آن وجود داشت، به حقیقت پیوست.
از آخرین لحظات عمر پیامبر اکرم(ص) تا عصر حکومت اموی،
بر اساس این طرح سیاسی عمل می‌شد که:
حدیث نگویید، روایت نخوانید و ننویسید،
قرآن ما را کافی است.»

3- «پس از آنکه ابوبکر به حکومت رسید،
مسلمانان و صحابه را جمع کرد و گفت:
شما از پیامبر حدیث نقل می‌کنید،
و البته در این مورد با یکدیگر اختلاف‌هایی دارید و پیدا خواهید کرد.
به‌طورر مسلّم بعد از شما،
مردم به اختلاف‌های بزرگ‌تری خواهند افتاد.
بنابراین از رسول خدا هیچ چیز نقل نکنید.
هر کس از شما سؤالی کرد، بگویید:
در میان ما و شما، قرآن است؛
حلال آن را حلال بشمارید
و حرام‌ش را حرام بدانید!»
به نقل از «تذکره الحفاظ» شمس‌الدین ذهبی

4- «عمر سه تن از صحابه،
ابن‌مسعود، ابودرداء و ابومسعود انصاری
را در مدینه حبس کرد،
و گناه آنها را زیاد حدیث نقل‌کردن اعلام داشت و به آنها گفت:
شما فراوان از پیامبر حدیث روایت کرده‌اید!»
به نقل از «تذکره الحفاظ» و «شرف اصحاب الحدیث» خطیب بغدادی

5- «در زمان عثمان نیز وضع دگرگون نشد.
عثمان در زمان حکومت خویش بر منبر اعلام کرد
آن احادیثی که در زمان ابوبکر و عمر نشر نیافته، نباید روایت شود؛
هر چه در زمان عمر و با اجازه‌ی او نقل گردیده، حالا هم می‌توان نقل کرد.
و این را نیز دانستیم که عمر گفته بود:
جز در مسائل عملی و عبادی روایت نقل ننمایند.»

6- «در عصر معاویه نیز وضع به همین منوال بود،
بلکه شدت بیشتری داشت.
او بر منبر گفته بود:
ای مردم! از نقل احادیث پیامبر بپرهیزید،
مگر حدیثی که در دوران عمر گفته شده‌است.»

نکاتی از درس چهارم کتاب «نقش ائمه(ع) در احیای دین»

مطالب مرتبط: اسلام

یا علی